Sztuka erotyczna świata islamu jest bardzo bogata; w literaturze arabskiej najbardziej znana na terenie Europy jest "Księga tysiąca i jednej nocy". Sceny erotyczne znaleźć można na wielu przedmiotach codziennego użytku, co świadczy o tym, że seks nie był przedmiotem tabu, a jego graficzna prezentacja nie szokowała wyznawców islamu.
Mahometanizm jest jedną z wielkich religii monoteistycznych, której założycielem był Mahomet w początkach VII w. n.e. Podstawowe założenia tej doktryny zawarte są w Koranie i tradycji.
Według Koranu Allach stworzył człowieka m.in. z kropli nasienia.
Uznanie, że Bóg miał nasienie, powoduje traktowanie seksualności jako dobra oraz jako naturalnej sfery życia człowieka, a szczególnie mężczyzny. Brak sprzeczności między sferą świecką a duchową, ciałem a duszą, nie do pomyślenia jest deprecjacja ciała, człowiek w islamie stanowi pod względem psychosomatycznym całość. Koran zaleca szacunek dla matek, podkreśla godność kobiety i wyższą pozycję mężczyzny, wartość małżeństwa. Dozwolona jest także poligamia, optymalna ilość żon to cztery. Ograniczenie liczby żon było związane z obowiązkiem dbania o ich utrzymanie.
Małżeństwo jest kontraktem cywilnym zawieranym dobrowolnie przez kobietę i mężczyznę w obecności dwóch świadków. Wymagane są: pełnoletniość, dobry stan zdrowia oraz brak pokrewieństwa. Zdarzają się małżeństwa zawierane przez osoby niepełnoletnie, jednak mogą być one unieważnione po dojściu małżonków do pełnoletniości. Po zawarciu małżeństwa kobieta wchodzi do obcej rodziny i zostaje całkowicie podporządkowana mężowi, w wielu krajach spędza ona praktycznie całe życie w domu, rzadko z niego wychodząc.
Podstawowym celem małżeństwa jest prokreacja, o liczbie dzieci decydują małżonkowie.
Dozwolone jest zapobieganie i przerywanie ciąży do 120 dnia (do tego czasu płód nie ma duszy). Islam dopuszcza małżeństwa mieszane w przypadku mężczyzn, zakazane jest natomiast poślubianie innowiercy przez muzułmankę. Istnieje także możliwość rozwodu.
Wiele uwagi poświęca się atrakcyjności fizycznej oraz urodzie kobiet. W micie poświęconym pierwszym ludziom Ewa opisana została jako kobieta mająca siedemset warkoczy, której ciało było skropione piżmem, a skóra była gładka i biała, oczy duże oraz czarne, zęby białe, kształty pulchne, a głos słodki. Wysoka wartość atrakcyjności fizycznej kobiety sprawiła, iż pielęgnowanie urody, dbałość o higienę, ubiór i kosmetyki były bardzo cenione; kobiety starały się wyglądać powabnie, atrakcyjnie dla swych mężów, zapewne lęk przed starzeniem i konkurencja ze strony innych żon działał na nie mobilizująco.
Prawo raczej łagodnie traktowało sodomię, homoseksualizm oraz kazirodztwo (kara chłosty), surowiej potępiało masturbację, a także rozbijanie małżeństw.
W sposobie i rodzaju stosunków płciowych Koran nie wprowadza żadnych ograniczeń. Podaje za to zalecenia higieniczne i zabrania używania alkoholu. Wielu autorów oceniało kobiety jako bardziej zdolne od mężczyzn w ars amandi, opisywało budowę, fizjologię i reaktywność kobiety, jako wskazówki postępowania dla mężczyzn. Zalecane było wypróbowanie różnorodnych, niekiedy bardzo wymyślnych pozycji seksualnych (nazewnictwo w tym zakresie jest bardzo finezyjne, np. "krawiec w warsztacie", "gość w domu", "łuk tęczy"), niewspółżycie na czczo lub bezpośrednio przed jedzeniem, interpretowano sny itp.
Model kochanka to mężczyzna potrafiący pochlebiać kobiecie, atrakcyjny, szczery, szlachetny, dochowujący słowa i dzielny. Mężczyznom podobają się kobiety o ciemnej karnacji, dużych oczach, jędrnych piersiach, wypukłym sromie, wąskiej pochwie, szerokich biodrach, uprzedzające pragnienia mężczyzny.
W islamie stosowało się (i stosuje do dziś, zwłaszcza w krajach Afryki) obrzezanie i klitoridektomię.
Represyjność prawa koranicznego odnosiła się tylko do seksualności kobiet. Kobiety obowiązywał surowy zakaz stosunków przed- i pozamałżeńskich (ale wykroczenie trzeba było udowodnić). Od wczesnego dzieciństwa kobiety były oddzielane od mężczyzn a także obowiązywał je zakaz obnażania ciała, łącznie z twarzą. Kobiety musiały podporządkować się woli mężczyzny, również w życiu seksualnym.
Sztuka erotyczna świata islamu jest bardzo bogata. W literaturze arabskiej najbardziej znana na terenie Europy jest "Księga tysiąca i jednej nocy". Sceny erotyczne znaleźć można na wielu przedmiotach codziennego użytku, co świadczy o tym, że seks nie był przedmiotem tabu, a jego graficzna prezentacja nie szokowała wyznawców islamu.
W sztuce erotycznej znajdują się liczne motywy symboliczne, np. naczynia kuchenne wskazują, iż kochankowie jednoczyli się po posiłku, drzewa kamforowe symbolizują homoseksualne uczucia (symbole drzew są wyrazem łączących uczuć), pióro jest symbolem penisa, kolor żółty jest symbolem kobiety (słońca), zielony Księżyca, czerwony Marsa, Księżyc jest symbolem piękna kobiecej twarzy, słowik- jej głosu, róża - jej postaci, puchar to łono, a strzelisty cyprys to symbol falliczny.