Żyć Dobrze

Grafologia – czy pismo cię zdradzi?

Grafologia – czy pismo cię zdradzi?

Generalnie nie mamy problemu z zaakceptowaniem poglądu, że osobowość człowieka znajduje odzwierciedlenie w jego charakterze pisma. Większość nas potrafi również przytoczyć przykład przyjaciół, krewnych i kolegów, w których charakterze pisma odbija się określony rys temperamentu. Wszyscy widzieliśmy duże, fantazyjne, wyrażające pewność siebie pismo skrajnego ekstrawertyka i drobny maczek skrajnego introwertyka.

Kiedy otrzymujemy list od nieznanej osoby lub od znajomego, choć w dobie szalonej informatyzacji życia to coraz rzadsze zjawisko, z którym wcześnie nie korespondowaliśmy, w rutynowy sposób analizujemy charakter pisma, by wyczytać z niego coś na temat charakteru nadawcy. Zjawisko to tłumaczy wielką popularność, jaką cieszy się grafologia, oraz to, że mimo wielu wątpliwości psychologów metoda ta jest do dziś szeroko stosowana w procesie oceny osobowości.

Jednak nawet na tym etapie pojawiają się problemy. „Zdroworozsądkowa grafologia" dostarcza nam bardzo ograniczonych informacji. Nawet jeśli przyjmiemy, że charakter pisma dostarcza informacji na temat osobowości człowieka, to trudno to uznać za jej wyczerpującą analizę. Co więcej, wadą tej metody jest, że w dany charakter pisma dokonujemy często projekcji cech osobowościowych, które spodziewamy się zastać.

Zawodowi grafolodzy utrzymują, że metoda grafologiczna pozwala na dokonanie głębokiej analizy osobowości człowieka. Poniżej przedstawiamy kilka rzeczy, na które należy być uczulonym, dokonując amatorskiej analizy pisma.

Po pierwsze, indywidualny charakter pisma należy analizować w trzech warstwach, które można w nim wyodrębnić. Znawcy tematu nazywają je górną, środkową i dolną - są to obszary wypełnione górną, środkową i dolną częścią znaków pisma.

Litery takie jak k, 1 i b wchodzą w warstwę górną, takie znaki jak c, a oraz x zajmują warstwę środkową, natomiast y, j wkraczają w warstwę dolną. Teoria grafologii powiada, że górna warstwa pisma zawiera informacje na temat intelektu i ducha, środkowa ujawnia sympatie i antypatie oraz dostosowanie do wymagań życia codziennego, dolna zaś wyraża „zrąb osobowości" czyli informację o „dominującej postawie w życiu praktycznym, materialnym lub instynktownym".

Ludzie, którzy piszą dużymi literami, mają mieć skłonność raczej do postaw subiektywnych niż obiektywnych. Uważa się ich za osoby nastawione entuzjastycznie, pewne siebie i potrzebujące przestrzeni do wyrażenia siebie. Z kolei małe litery mają wskazywać na skromność i potrzebę niewielkiego miejsca do samoekspresji.

Proste znaki mogą oznaczać dystans i skłonność do ukrywania emocji, a pismo pochylone na prawo - sugerować potrzebę przebywania wśród innych.

Analizom grafologicznym poświęca się wiele stron, omawiając takie zagadnienia jak kształt liter i sposób ich łączenia, nacisk podczas pisania, zamaszystość, regularność i rytm pisma, sposób pisania liter, szybkość oraz wiele innych.

Grafologia budzi fascynację, jest jednak zdumiewająco odporna na wszelkie formy naukowej weryfikacji. Jeden z problemów polega na tym, że różnice między poszczególnymi charakterami pisma sprowadzają się do takiego mnóstwa szczegółów, że trudno jest opracować system łączący wszystkie nieznaczne różnice ze znanymi cechami osobowościowymi. Być może w przyszłości uda się taki system opracować, do tego czasu grafologia pozostanie jednak sztuką opartą na intuicji, która w rękach mistrza może dostarczyć pewnych ważnych informacji, ale w dzisiejszej postaci nie jest wiarygodną i praktyczną metodą analizy osobowości.