Pozostawanie aktywnym zawodowo po osiągnięciu wieku emerytalnego może być skutecznym sposobem ochrony mózgu przed zmianami demencyjnymi, m.in. chorobą Alzheimera - twierdzą brytyjscy badacze z Instytutu Psychiatrii Koledżu Królewskiego w Londynie na łamach International Journal of Geriatric Psychiatry.
W przeprowadzonej analizie uwzględniono dane medyczne pochodzące od 1320 pacjentów z różnym zaawansowaniem demencji, w tym od 382 mężczyzn.
Zauważono, że osoby, które zdecydowały się na przejście na emeryturę w późniejszym wieku, znacznie później doświadczały zaburzeń funkcji poznawczych. Obliczono, że każdy dodatkowy rok pracy opóźniał pojawienie się zmian otępiennych o 6 tygodni. Według autorów, praca zawodowa stymuluje aktywność mózgu, co sprawia, że demencja pojawia się później.
Już wcześniej w literaturze pojawiały się doniesienia o korzystnym wpływie stymulacji intelektualnej (np. rozwiązywania krzyżówek lub surfowania po Internecie) na funkcjonowanie mózgu u osób starszych. Teraz okazało się, że podobne korzyści przynosi praca zawodowa.
Z drugiej jednak strony, wcześniejsze przejście na emeryturę może być związane z generalnie gorszym stanem zdrowia, np. chorowaniem na cukrzycę lub nadciśnienie tętnicze, a wiadomo, że te schorzenia sprzyjają zmianom otępiennym.
Zgodnie z badaniami prowadzonymi w Chicago pośród ponad 700 starszych osób (średnia wieku 80 lat), u których corocznie przez 5 lat przeprowadzano testy funkcji poznawczych wynika, że wysiłek umysłowy pod postacią czytania gazet, gry w szachy lub jakiejkolwiek innej regularnej aktywności umysłowej zmniejsza ryzyko rozwoju choroby Alzheimera. Spośród badanych u 90 osób wystąpiła choroba Alzheimera.
U osób, które zmarły wykonano badanie autopsyjne mózgu. Osoby aktywne umysłowo w wieku starszym były 2,6 razy mniej narażone na rozwój choroby Alzheimera niż ich rówieśnicy z niewielką aktywnością. Zależność ta była widoczna po uwzględnieniu wcześniejszej oraz obecnej aktywności psychicznej, fizycznej i społecznej oraz stylu życia. Częsta aktywność umysłowa była także związana z mniejszym ryzykiem wystąpienia łagodnych zaburzeń poznawczych (MCI) i ich wolniejszym pogarszaniem się. Badanie autopsyjne mózgu wykonane u 102 zmarłych nie wykazało korelacji pomiędzy zmianami patomorfologicznymi a stopniem upośledzenia funkcji poznawczych.
Podsumowując powyższe informacje należy stwierdzić, że nie tylko rozsądna dawka ruchu, ale i ciągła praca mózgu są niezbędne do zachowania pełnej sprawności do końca.