Grecka kultura, zwłaszcza filozofia oraz sztuka, kreująca ideał piękna ciała, apollińska postawa życiowa, archetypy ról płciowych czy zachowań seksualnych, miały wielki wpływ aż do XX w. na mentalność Zachodu.
Mitologia Grecji zawiera panteon bóstw obojga płci
Ich życie małżeńskie oraz seksualne jest bogate i zróżnicowane. Zeus - główny bóg Olimpu słynął ze swych licznych romansów. Jego małżonka Hera była patronką kobiet i małżeństwa, Hestia - opiekunką domowego ogniska, Atena - dziewic, mądrości i wojen, Artemida - porodów oraz młodych dziewcząt, Afrodyta - piękności oraz miłości, Demeter - patronką płodności i urodzaju. Dionizos (Bachus) był czczony jako bóg wina oraz odradzającej się natury, zaś jego kult zawierał elementy orgiastyczne.
Istniał też kult o charakterze fallicznym (kult fallusa), w którym dochodziło m.in. do defloracji dziewic fallusem wykonanym z drewna bądź kamienia. W procesjach noszono wielkie fallusy w koszach, udekorowanych kwiatami.
W mitologii oraz literaturze liczne są motywy o treści seksualnej
Na przykład kazirodztwo, Edyp, kastracja, a także, pederastia, motywy seksualne w literaturze (np. Homer, Safona, Ajschylos, Arystofanes), filozofii i poezji są bardzo powszechne. Sztuka nie podkreślała cech płci, atrakcyjność ciała polegała na optymalnych proporcjach oraz ruchu. Motyw ciała męskiego dominował jako synonim piękna.
Rodzina antycznej Grecji zachowała trwałość modelu patriarchalnego i monogamicznego
Kobiety miały wysoką pozycję, brały udział w życiu religijnym, społecznym oraz towarzyskim. Między małżonkami istniały więzi partnerskie, acz w modelu patriarchalnym. Obowiązywała tam monogamia - Grecy uważali, że wprowadzenie do domu wielu żon jest wyrazem barbarzyństwa. Mąż miał przywilej posiadania nałożnic, małżonkowie żyli w jednym domu, lecz mieli oddzielne sypialnie, oddzielnie spożywali posiłki, a nawet oddzielnie się kąpali.
Liczne źródła wskazują, iż kobiety dbały o stroje i uciekały się do kokieterii, aby podtrzymać zainteresowanie sobą mężów. O wyborze męża dla córki decydował ojciec. Zapraszał do domu kandydatów, gościł pewien czas i obserwował ich zachowanie, charakter oraz sprawność fizyczną. Małżeństwo było traktowane jako obowiązek wobec rodu i państwa. Osoby niezamężne nie były darzone szacunkiem, a nawet podlegały restrykcjom, np. w Sparcie bezżenni mężczyźni musieli nago obchodzić rynek śpiewając piosenki.
Kobiety zostawały mężatkami średnio w wieku 15 lat
Ceremonia zawarcia małżeństwa była barwna i bogata. W dniu wesela dom panny młodej przystrajano kwiatami i dokonywano uroczystej kąpieli. Podczas wesela osłonięta welonem panna młoda siedziała oddzielnie, a zaproszeni goście bawili się i śpiewali nierzadko seksualne w treści piosenki. Żonę uroczyście przenoszono do domu męża. Zamężna kobieta goliła pannie młodej głowę, ubierała ją w męski strój oraz zostawiała w ciemnościach. Potem przychodził mąż, rozwiązywał żonie pas i przenosił ją na inne łoże, po akcie seksualnym spał w gronie kolegów - zachowanie to miało wyrażać potrzebę uniknięcia gniewu zazdrosnego bóstwa chroniącego dziewictwo.
Od V wieku p.n.e. zaczyna się zmieniać pozycja kobiety, podział płci staje się ostry, żony zostają całkowicie podporządkowane mężom, nie mają praw obywatelskich i współdecydowania o sprawach majątkowych. Nie posiadają wolności poruszania się, całe dnie spędzają w domu, na ulicę mogą wychodzić jedynie w towarzystwie niewolnic.
Narodziny dziecka
zwłaszcza syna, były obchodzone bardzo uroczyście. Jeżeli urodziła się córka - dom przystrajano wstążkami, jeżeli syn - gałązkami oliwki. W siódmym dniu po narodzeniu odbywała się uroczystość, polegająca na oficjalnym uznaniu dziecka przez ojca. Polegała ona na podniesieniu dziecka do góry oraz obnoszeniu wokół domowego ogniska. Jeżeli ojciec nie chciał uznać dziecka, było wyrzucane na śmietnik.
W Sparcie dzieci kalekie i słabe zabijano. Pożądanym modelem dzietności był 1 syn i 1 córka. Do 6.-7. roku życia dzieci obojga płci były wychowywane razem, później je rozdzielano i syn przechodził pod opiekę ojca. Grecy uważali, że dzieci nie wolno rozpieszczać, ale nie należy ich również zbyt surowo traktować.
Małżeństwo musiało być monogamiczne
chociaż mężczyzna mógł mieć szereg kobiet poza domem. Małżonkowie mało ze sobą rozmawiali. Bogata instytucja heter umożliwiała im realizację potrzeb tak seksualnych, jak i intelektualnych. Pod panowaniem Imperium Rzymskiego obowiązywały stereotypowe role płci i patriarchalny model rodziny. Mężczyźni utrzymywali emocjonalny dystans, opiekowali się kobietami, zaś dziewictwo córki związane było z ich poczuciem honoru.
Popularność homoseksualizmu
była utożsamiana ze środowiskiem arystokracji i kultem męskiego ciała, sportem, służbą wojskową (wspólne przebywanie mężczyzn do 30. roku życia) oraz modelem nauczania opartym na silnej zależności intelektualno-emocjonalnej nauczyciela i ucznia.
Pederastia postrzegana jako idealna (bez seksu) miłość do chłopców cieszyła się uznaniem ponad 300 lat i była traktowana jako pozytywny model wychowawczy. Grecy akceptowali homoseksualne kontakty tak długo, jak długo nie zagrażały rodzinie. Homoseksualność uznawali za część natury. Znane były również kontakty lesbijskie (Safona).