Istnieje wiele interesujących różnic w stylu mówienia między mężczyznami i kobietami. Powiedzmy na początku, że mówią oni o różnych rzeczach. Grupy mężczyzn lubią mówić o pieniądzach, pracy, sportach i rywalizacji, i lubią sobie wzajemnie dokuczać, natomiast kobiety rozmawiają o rodzinie, przyjaciołach, uczuciach, ubiorach, zdrowiu i żywności.
Kobiety bardziej się ujawniają i rozmawiają na bardziej intymne tematy, szczególnie z innymi kobietami. Gdy kobiety i mężczyźni przebywają razem, mężczyźni zwykli mówić więcej; przerywają, mówią głośniej i generalnie kontrolują przebieg rozmowy. Jednakże, kobiety są uparte i często powracają do tego samego tematu.
Kobiety współpracują i wspierają, dbają, by rozmowa była kontynuowana, zadają pytania, dają więcej pozytywnych wzmocnień: są bardziej grzeczne. Mężczyźni koncentrują się głównie na zadaniu, natomiast kobiety na stosunkach międzyludzkich.
Lecz mężczyźni mogą również pragnąć intymności i uzyskiwać zadowolenie innymi sposobami, za pośrednictwem żartów i opowiadania dubów smalonych, jak i przez umiarkowanie agresywne żarty i dokuczanie.
Mężczyźni i kobiety stosują różne słownictwo
Mężczyzna może powiedzieć „O, cholera", natomiast kobieta bardziej skłonna jest powiedzieć „O, kochanie"; kobiety mówią takie rzeczy, jak „Jaki cudowny", natomiast mężczyźni stosują takie wyrażenia, jak: „Co jest, do diabła"; kobiety używają niezwykłych określeń na kolory, takich jak „turkusowy" i „cytrynowy", które nie mieszczą się w męskim słowniku.
Mowa kobiet jest bardziej niezdecydowana, z „może" i „mogłoby" oraz wyolbrzymiająca, jak w „to było przepiękne".
Główna różnica między płciami w odniesieniu do cech głosu polega na tym, że głosy kobiet są wyższe, częściowo z powodów anatomicznych, częściowo jednak dlatego, że kobiety starają się uśmiechać, gdy mówią, co daje wyższe dźwięki.
Wzorzec rezonansowy jest także inny, głosy mężczyzn mają więcej energii w niższych rejestrach. Kobiety stosują więcej intonacji w jednym z badań, dwukrotnie przewyższając różnice wysokości głosu u mężczyzn; kobiety „mówią kursywą", podczas gdy mężczyźni są „roztropni"; kobiety stosują gwałtownie rosnące gradienty, jak w zaskoczeniu - żywy i czarujący styl, przesadzony, gdy mówią do dzieci (sparodiowany przez aktorkę komediową Joyce Grenfell). Mężczyźni utrzymują stały ton głosu bądź stosują tonację opadającą.
Reklama
Stwierdza się, że kobiety często wypowiadają się płynniej od mężczyzn, mają rzadziej przerwy w wypowiedziach i popełniają mniej innego rodzaju błędów. Ich gramatyka jest bardziej poprawna, ich zdania zaś bardziej kompletne i złożone, już od wczesnego okresu życia. Kobiety stosują bardziej standardowy wzorzec wymowy pod względem akcentu.
Przypuszcza się, że powodem „lepszej" mowy kobiet jest to, że o ile mężczyzn osądza się po tym, co zrobili, o tyle kobiety po tym, jak wyglądają i jak je słychać. To z kolei mogłoby wyjaśniać, dlaczego głos niewykształconych mężczyzn jest określany jako bardziej męski.
Powyżej przedstawiliśmy tylko kilka mniej lub bardziej oczywistych stwierdzeń i opinii. Temat jednak jest na tyle ciekawy, że z przyjemnością polecamy literaturę, która niewątpliwie zainteresuje tych, którzy tą tematyką są zainteresowani:
Clark H. H., 'Language use and language users' w: Handbook of Social Psychology, G. Lindzey, E. Aronson (red.), Random House, New York, 1983.
EUis A., Beattie G., The Psychology of Language and Communication, Weidenfeld and Nicolson, London, 1986.
Giles H., Coupland N., Language Contexts and Conseąuences, Open University Press, Milton Keynes, 1991.
{jumi[*9]}