Oralizm jest zakwalifikowany do tak zwanych nietypowych zachowań seksualnych. Zaburzenie to polega na osiąganiu orgazmu, satysfakcji seksualnej w wyniku drażnienia narządów płciowych wargami lub językiem przez partnera. Należy go różnicować z pieszczotami oralno-genitalnymi (zwanymi "miłością francuską"), które są jednym z bodźców seksualnych, rodzajem pieszczot wstępnych.
Oralizm w ścisłym tego słowa znaczeniu oznacza uwarunkowanie na osiąganie orgazmu jedynie przez pobudzanie oralno-genitalne. Oralizm jest zatem drugim biegunem kontinuum zaczynającego się od pieszczot oralno-genitalnych.
W wielu związkach odpowiada on wzajemnym potrzebom partnerów i nie stwarza problemów. Zdarza się jednak, że postawy partnerów są rozbieżne i rodzą konflikty.
Seksuolog z oralizmem jako problemem styka się w następujących przypadkach:
- oralizm jako źródło konfliktów i napięć między partnerami,
- źródło zespołu nieprzystosowania seksualnego,
- oralizm jako źródło zachowań dewiacyjnych, np. szukanie możliwości jego realizacji w kontaktach pedofilnych, zoofilnych,
- oralizm jako źródło zachowań homoseksualnych.
Zdarza się, iż niezaspokojenie potrzeby kontaktów oralnych skłania daną osobę do szukania ich w związkach homoseksualnych. W tym przypadku może to być ujawnienie się istniejących już uprzednio tendencji homoseksualnych, zastępcza forma realizacji potrzeb, a rzadziej źródło rozwoju orientacji homoseksualnej.
W badaniach pieszczoty oralno-genitalne spotyka się w 35% badanych małżeństw z grupy kontrolnej, w 67% związków narkomanów i 49% związków pacjentów uzależnionych od alkoholu.
Oralizm natomiast występuje w niecałym 0,5% małżeństw z grupy kontrolnej, w 9% małżeństw pacjentów uzależnionych od alkoholu i w 18% związków narkomanów. We wszystkich tych populacjach oralizm jest potrzebą o wiele częściej ujawnianą przez mężczyzn niż przez kobiety.