Przyczyn zaburzeń erekcji jest wiele i wynikają one zarówno z czynników fizycznych, jak i psychicznych. Przyczyny organiczne związane są głównie ze stanem zdrowia. Są również przyczyny psychogenne, które wiążą się z ośrodkowym blokowaniem mechanizmów erekcji powstającym bez urazów fizycznych.
Przyczyny organiczne, dotyczące ok. 80% przypadków, są związane z:
- nieprawidłowościami i uszkodzeniami naczyń i ciał jamistych prącia,
- niektórymi zaburzeniami neurologicznymi i hormonalnymi,
- chorobami (np. cukrzyca, stwardnienie rozsiane, urazy rdzenia kręgowego, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, nerek),zabiegami chirurgicznymi na gruczole krokowym,
- przyjmowaniem leków (m.in. przeciw nadciśnieniu tętniczemu, przeciwdepresyjnych, uspokajających, diuretyków) oraz narkotyków,
- paleniem tytoniu i nadużywaniem alkoholu.
Warto pamiętać, że kłopoty z erekcją mogą towarzyszyć każdej chorobie (nawet przeziębieniu), która przejściowo powoduje u mężczyzny zmęczenie i osłabienie.
Natomiast przyczyny psychogenne wiążą się z ośrodkowym blokowaniem mechanizmów erekcji powstającym bez urazów fizycznych, takimi jak np.:
- lęk przed niezdolnością do odbycia stosunku,
- niska samoocena (w odniesieniu do własnej osoby i oceny swojej pracy),
- problemy w istniejącym związku, np. ochłodzenie uczuć, poczucie winy, itp.,
- zahamowania w odniesieniu do aktu seksualnego, spowodowane np. poprzednimi złymi doświadczeniami,
- lęk przed posiadaniem dzieci lub zarażeniem się chorobą weneryczną.
Chociaż częstość występowania zaburzeń wzwodu wzrasta wraz z wiekiem, podeszły wiek jest najmniej ważną spośród fizycznych przyczyn zaburzeń erekcji.
Wprawdzie mężczyzna, który ukończył już 60 lat, może mieć rzadziej erekcje i wolniej osiągać orgazm, to jednak jego życie seksualne jest dalekie od zakończenia - po prostu toczy się dalej w odmiennym tempie.