Intymność

Sadyzm i masochizm

Sadyzm i masochizm

Już niejednokrotnie zajmowaliśmy się przedstawianiem różnych zachowań i zboczeń seksualnych. Wiedza ta zazwyczaj zaspokaja ewentualną ciekawość i nie zawsze musi być wykorzystywana w praktyce. Poniżej przedstawiamy kolejne ciekawostki: sadyzm, flagellantyzm, nekrofilię i masochizm.

 

SADYZM

Jest to zboczenie polegające na tym, że sprawianie cierpienia drugiemu człowiekowi wywołuje rozkosz seksualną. Sadyzm (algolagnia activa) rzadko występuje w postaci izolowanej. Zazwyczaj występuje razem z masochizmem (algolagnia passiva), przy czym jedna z tych skłonności dominuje. Stąd też nazwa sadomasochizm.

Sadyzm i masochizm mają się do siebie jak negatyw i pozytyw tej samej fotografii.

Sadyzm może mieć różne formy:

  1. lekka, gdzie rozkosz spowodowana jest obezwładnieniem partnera i jego upokorzeniem przez słowa i działania,
  2. ciężka, gdzie rozkosz osiągana jest przez bicie, gryzienie, chłostanie i sprawianie silnego bólu; wskutek bicia czasem partner krwawi, co dodatkowo wzmaga rozkosz,
  3. najcięższa, to mord z lubieżności. Rozkosz osiągana tu jest przez zabijanie, a następnie rozczłonkowanie ofiary. Sprawia ją wydobywanie wnętrzności, wycinanie narządów płciowych, piersi itp. z ciepłego ciała. Towarzyszy temu silne podniecenie seksualne, erekcja i wytrysk nasienia. Czasem dochodzi do odbycia stosunku z ofiarą tuż po jej zamordowaniu.

Od mordu z lubieżności należy odróżniać mord w przebiegu lub po zakończeniu zgwałcenia. Celem jego nie jest rozkosz seksualna, lecz przezwyciężenie obrony ofiary lub pozbycie się świadka przestępstwa; a więc nie są to motywy natury seksualnej.

Do aktów sadystycznych mogą służyć nowoczesne osiągnięcia techniki. Dawniej stosowano narzędzia tortur, takie jak: obcęgi, noże itp. Obecnie zdarza się używanie aparatów fotograficznych, telefonów itp. jako narzędzi „pomocniczych".

Jakiś czas temu w Anglii odbył się głośny proces pary kochanków, którzy zamordowali 17- i 12-letniego chłopca, oraz 10-letnią dziewczynkę. Jedno z pary było naganiaczem dla drugiego. Przed zabójstwem ofiary poddawane były specjalnym praktykom, np. kastracji jąder. Kochankowie robili zdjęcia swoich ofiar oraz nagrywali na magnetofon przebieg ich agonii. Wszystko robili celem przedłużenia czasu trwania i spotęgowania rozkoszy seksualnej.

W lżejszych formach skłonności sadystyczne mogą być zaspokajane poprzez wybór odpowiedniego zawodu, który daje możliwości karania innego człowieka (wychowawca, przełożony w wojsku) lub zabijania zwierząt (rzeźnik, myśliwy itp.).

Zaspokajanie własnych potrzeb seksualnych może tu być pokryte płaszczykiem wykonywania obowiązków zawodowych. Cechy sadyzmu stanowią duże obciążenie w życiu seksualnym. Nie każdy z partnerów może znosić zadawany ból. Masochiści mają łatwiejsze zadanie z partnerem, który na ich prośbę może ich ,,karać i poniżać". W rzadkich przypadkach dochodzi do szczęśliwego dobrania się sadysty z masochistką (lub odwrotnie). Dobór ten może sprawiać obojgu partnerom, wiele rozkoszy seksualnej.

Sadyści z masochistami często wymieniają listy, które są wstępem do mającej nadejść rozkoszy.. W napuszonym stylu opisują oni straszne i okrutne sceny w najdrobniejszych szczegółach, co kwitowane jest przez masochistę z uniżonym zachwytem.

Sadyzm często wyraża się w specjalnych formach, takich jak flagellantyzm i nekrofilia.

 

FLAGELLANTYZM

Jest to skłonność do chłostania z motywów seksualnych. Zaspokojenie seksualne może być uzyskane jedynie przez chłostanie innych osób lub siebie. Typowymi pretekstami do chłostania i rytuałami są gry i zabawy w sędziego i grzesznika, pana i niewolnicę (lub panią i niewolnika), wychowawcę i wychowanka.

 

NEKROFILIA

Jest najrzadziej spotykanym zboczeniem płciowym. Na podstawie znanych przypadków można odróżnić dwie grupy nekrofilów.

Do pierwszej grupy należą osobnicy z silnymi skłonnościami sadystycznymi, którzy okaleczają i rozczłonkowują zwłoki.
Do drugiej grupy należą osobnicy, którzy ze względów zawodowych mają ścisły kontakt ze zwłokami. Nekrofilii sprzyja alkoholizm, psychopatia i ustawiczny kontakt ze zwłokami.

 

MASOCHIZM

Masochizm jest to rozkosz seksualna osiągana w wyniku doznawania cierpień fizycznych (bólu) lub psychicznych (upokorzeń itp.).

W XIX w. był szczególnie rozpowszechniony w Anglii, gdzie arystokraci uczęszczali do domów publicznych i byli biczowani przez prostytutki. Ponieważ „klienci" żądali bicia, chłostania, a nawet „ukrzyżowania", więc domy publiczne były wyposażone w środki tortur. Masochista sam wybierał sobie rodzaj cierpień, który mu najbardziej odpowiadał. Symptomatologia masochizmu jest niezwykle bogata. Jest ona łatwa do uchwycenia wtedy, gdy masochista (lub masochistka) odczuwa rozkosz w wyniku bólu i cierpień cielesnych.

Zazwyczaj zboczeniec skłania wtedy swojego partnera seksualnego do zadawania mu bólu poprzez bicie, drapanie itp. Natomiast może być bardzo trudna do uchwycenia, gdy masochista doznaje rozkoszy w wyniku cierpień psychicznych, takich jak lekceważenie, poniżenie, upokorzenie, obrzucanie przezwiskami itp. Aby to osiągnąć, prowokuje on celowo sytuacje konfliktowe z partnerem. Ponieważ konflikty między partnerami powstają i znajdują swój wyraz w ostrych ,,spięciach" najczęściej bez podłoża masochistycznego, ustalenie go nie jest sprawą łatwą.

Podobnie zresztą zdarza się i u sadystów, lubiących zadawać cierpienia psychiczne (moralne). Czasem mąż przez wiele lat dręczy, maltretuje, lekceważy, poniża i upokarza żonę, przy czym nikt nie domyśla się, że na dnie tego postępowania leżą skłonności sadystyczne, lecz wystarczy, że raz żonę pobije do krwi, aby te skłonności zostały dostrzeżone. Bowiem zadawanie i doznawanie cierpień psychicznych jest o wiele bardziej subiektywne - a poza tym bardzo rozpowszechnione - nawet bez istnienia skłonności sadomasochistycznych.

Odmianą masochizmu jest ekskrementofilia . Polega ona na osiąganiu rozkoszy seksualnej przy kontaktach z wydalinami ciała (mocz, stolec, krew menstruacyjna, pot). W niektórych przypadkach pełne zaspokojenie seksualne następuje jedynie przy spożywaniu tych wydalin (ekskrementofilia) .

Inną odmianą masochizmu jest lubowanie się śmiercią (thanaiophilia, thanatomania). Polega na rozmiłowaniu się tematyką związaną ze śmiercią oraz marzeniach o własnej śmierci, która spowoduje powszechny żal i rozpacz osób uczestniczących w pogrzebie. Czasem znajduje swój wyraz w grach i zabawach przypominających własny pogrzeb, układanie się do trumny itp. W szczególnych przypadkach może polegać na stwarzaniu realnych sytuacji życiowych mogących grozić śmiercią.