Intymność

Seks Ameryki Łacińskiej

Seks Ameryki Łacińskiej

Ameryka Środkowa i Południowa to tygiel narodowości, wyznań, języków, kultur o zróżnicowanej obyczajowości, także erotycznej. Nakładanie się na siebie oraz współoddziaływanie rodzimych kultur Indian, przybyszy z Afryki, Hiszpanii bądź Portugalii przyczyniły się do powstania bardzo interesujących obyczajów, jak również postaw wobec seksu.

 

Rodzina latynoamerykańska cechuje się dominującą pozycją mężczyzny. Wokół niego koncentruje się jej życie. Kobieta jest uległa i zabiega o trwałość, stabilność rodziny. Seksualne role obydwu płci powiązane są z charakterystycznymi cechami machismo, etykiety i marianismo.

Machismo to dominująca rola mężczyzny, podporządkowanie żon, fallizm oraz wykorzystywanie seksualnej uległości kobiet. Córki są podporządkowane ojcom i braciom, później mężom i w tym duchu są wychowywane przez matki.

Etykieta opiera się na rozbudowanych formach relacji między płciami i podkreślaniu ich inności przez ubiór, styl bycia, podkreślanie zewnętrznej atrakcyjności.

Marianismo oznacza podporządkowanie się kobiety oraz trwałość tradycyjnej roli. Dobra kobieta to taka, która słucha mężczyzny, zaspokaja jego potrzeby seksualne i dba o niego. Mężczyźni podporządkowując się stereotypowi machismo, często nawiązują romanse; niektórzy z nich mają dwa domy oraz dzieci pozamałżeńskie.

W życiu codziennym dużo jest ceremonialności, uprzejmości, flirtu, ale i drażliwości. Życie rodzinne upływa jednak w atmosferze łagodności, dużej liczby różnorodnych rocznic i świąt, przyjaźni oraz kontaktów towarzyskich. Patriarchalny model rodziny wpływa również na wychowanie dzieci - winne są one okazywać posłuszeństwo ojcu, którego rola jest niepodważalna. Rodziny latynoskie można podzielić na: typowe rodziny patriarchalne, rodziny niepełne z zalegalizowaniem dzieci nieślubnych (jest ich bardzo dużo, wychowaniem zajmuje się matka, a ojciec pomaga finansowo), rodziny niepełne bez żadnej pomocy finansowej ze strony ojca (tych rodzin jest także bardzo dużo, ponieważ nie ma obowiązku alimentacji). Więź międzypokoleniowa jest bardzo silna. Matki w porównaniu z autorytatywnymi ojcami są bardziej ekspresyjne w okazywaniu uczuć. Dzieci ze związków pozamałżeńskich są akceptowane. Dużą rolę odgrywają rodzice chrzestni. Rodzice wobec dzieci często bywają nadopiekuńczy.

Tradycjonalizm rodzinny jest tak silny, że wpływa na skrajne przypadki prawne, np. uniewinnianie mężów-zabójców żon z uzasadnieniem, że nie okazująca posłuszeństwa mężowi kobieta mogła go doprowadzić do stanu psychicznego prowadzącego do zabójstwa.

Innym typowym problemem jest lęk kobiety przed porzuceniem, bowiem mąż może założyć nową rodzinę bez zobowiązań finansowych bądź prawnych wobec poprzedniej.

Rodzina patriarchalna w Brazylii różniła się od podobnej z nazwy rodziny hispanojęzycznej większą żywiołowością, erotyzmem, mniejszymi granicami i barierami rasowymi, wiekowymi czy pokoleniowymi. Powszechna tolerancja akceptowała instytucję konkubin, kochanek, wczesnej inicjacji seksualnej młodzieży, porywu serca w doborze małżonków.