Węzeł prosty (four-in-hand)
Węzeł ten - określany czasem jako „węzeł w czwórkę" - nie bez powodu uważany jest za prosty, wszak łatwo się go wiąże i mimo to wygląda elegancko. Four-in-hand jest uniwersalny i pasuje prawie do każdego fasonu kołnierzyka.
Zazwyczaj jest to pierwszy węzeł, którego uczy się mężczyzna. Spotyka się go jeszcze pod innymi nazwami, takimi jak „węzeł włoski" albo „węzeł staroniemiecki" - w zależności od kraju, który uważa że właśnie tam powstało to wiązanie. Dodatkowa zaleta: - technika wiązania chroni krawat!
W kilku słowach:
- asymetrzyczny
- do wąskich i nieco szerszych kołnierzyków
- klasyczny
- rozwiązuje się sam
- na wszelkie okazje.
Ważne
Wielu zwolenników Four-in-hand stara się zawiązać krawat jak najprecyzyjniej, tymczasem dla tego typu węzła charakterystyczna jest asymetria! Właśnie dzięki niej może on służyć nie tylko jako węzeł inicjujący, lecz jest również odpowiedni dla wszystkich, którzy chcą zademonstrować swój indywidualizm czy urok. Jeżeli dla Ciebie ważne jest, aby węzeł był symetryczny, będziesz pewnie bardziej zadowolony z prostego węzła windsorskiego.
Windsor
Windsor jest odporniejszy na rozwiązanie niż węzeł prosty i symetryczny w stosunku do koniuszków kołnierzyka. Stosowany dla wąskich lub cienkich krawatów - idealny do szerokiego kołnierzyka. Dzięki podwójnemu obwinięciu końcowej części możemy lepiej uporządkować go przy górnej części koszuli.
- Krawat założyć na szyję w taki sposób, żeby szerszy koniec zwisał o wiele niżej niż węższy. Szeroki koniec przełożyć z lewej strony na prawą nad węższym końcem.
- Szeroki koniec krawata poprowadzić w kierunku ciała i przeciągnąć przez pętlę do przodu na prawo. Następnie przełożyć pod połową węzła na lewą stronę.
- Szeroki koniec poprowadzić do góry i od przodu przełożyć przez pętlę, pociągnąć w lewo do dołu.
- Teraz szeroki koniec przełożyć nad węzłem z lewej strony na prawą.
- Szeroki koniec przełożyć od dołu do góry przez pętlę.
- Szeroki koniec chwycić, przeciągnąć przez pętelkę w dół.
- Przytrzymać wąski koniec krawata, delikatnie zacisnąć węzeł.
Pół-Windsor (węzeł klasyczny)
Wymyślił go książę Windsoru i jemu też zawdzięcza swą nazwę. Pół-Windsor ma kształt symetrycznego trójkąta. Jest mniej obfity i bardziej gładki od węzła windsorskiego. Dlatego też stosuje się go przy krawatach szerszych lub z grubych, żakardowych tkanin. Pasuje praktycznie do każdego rodzaju kołnierza.
- Szeroki koniec krawata - zwisający o wiele niżej niż węższy- przełożyć z lewej w prawą stronę nad węższym końcem.
- Szeroki koniec poprowadzić w kierunku ciała i przeciągnąć przez pętlę do przodu na prawo.
- Następnie szeroki koniec przełożyć pod połową węzła z prawej strony na lewą i przytrzymać po lewej stronie
- Następnie szeroki koniec przełożyć wokół węzła do przodu i pozostawić po prawej stronie.
- Szeroki koniec przełożyć od dołu do góry przez pętlę.
- Szeroki koniec uchwycić i przeciągnąć przez pętlę w dół.
- Szeroki koniec krawata pociągnąć w dół.
- Przytrzymać wąski koniec krawata i delikatnie uformować węzeł.
- Na zakończenie przewinąć wąski koniec krawata przez pętelkę na jego odwrocie.
Shelby
Jedno z bardziej znanych wiązań. Jest to węzeł przeznaczony dla grubych tkanin. Jest symetryczny, niestety podatny jest na rozwiązanie.
- Końce krawata skrzyżować, szeroki koniec pod spodem.
- Szeroki koniec krawata przeciągnąć przez pętlę do góry.
- Docisnąć powstały węzeł Szeroki koniec przekręcić i przełożyć nad wąskim końcem krawata.
- Ponownie przeciągnąć szeroki koniec krawata przez pętlę.
- Zacisnąć, podciągnąć do góry.
Kent
Uwzględniając liczbę kroków, najmniej skomplikowany jest węzeł Kent — nazywany również węzłem „prostym", choć powszechnie mianem prostego określa się Four-in-hand.
Węzeł Kent znany jest też pod nazwą „mały węzeł" i to określenie bardzo dobrze do niego pasuje: ma on mniej ruchów oplatających niż Four-in-hand. Możesz zrobić węzeł jedynie za pomocą pewnej sztuczki, która właśnie sprawia, że jest bardziej skomplikowany niż się początkowo wydaje.
Ważne
Załóż krawat wokół szyi, jak zwykłeś to robić. W zależności od wzrostu, wąski koniec może sięgać nieco niżej w stosunku do normalnie przyjętej pozycji wyjściowej, ponieważ do węzła wykorzystuje się jeszcze mniej materiału niż w przypadku Four-in-hand. Zanim zaczniesz wiązać, obróć szeroki koniec krawata o 180 stopni. Ten skręt usztywnia krawat i pozwala przy następnych krokach łatwiej uformować węzeł.
W kilku słowach:
- do małych kołnierzyków
- z materiałów średnio grubych i grubych
- mały
- dla mężczyzn cierpliwych i precyzyjnych
- do szerszych krawatów
- asymetryczny
- nie rozwiązuje się sam
- odpowiedni zwłaszcza dla wysokich mężczyzn
- z fakturowanego materiału
- odpowiedni do pracy.
Kelvin
Węzeł Kelvin dopiero rozpoczyna swój triumfalny pochód wśród zwolenników krawata. Dzięki małemu, eleganckiemu i symetrycznemu kształtowi wkrótce pewnie zdobędzie więcej fanów.
Ważne
Ostatni krok wiązania można wykonać na dwa sposoby. Jak w przypadku węzła księcia Alberta szeroki koniec krawata można wsunąć przez przednią lub tylną poprzeczkę (oplecenie) węzła. Po wsunięciu przodem powstaje „normalny" Kelvin, po wsunięciu tyłem zostaje na zewnątrz dodatkowy „krąg" podobny do węzła skrzyżowanego. Ten typ wiązania jest określany również jako „diagonalny”. Tę samą nazwę nosi inny węzeł, lecz wiąże się go inaczej i wygląda on bardziej elegancko.
W kilku słowach:
- symetryczny
- wąski
- do małych kołnierzyków
- do krawatów cienkich i średnio grubych
- wariant diagonalny: fason ekstrawagancki
- nie rozwiązuje się sam.
Mucha
Mucha jako ozdoba szyi narodziła się w okresie Regencji. Początkowo wiązano muchy dosyć pokaźnych rozmiarów. Stopniowo, aż do XIX wieku, zmniejszała się jej wielkość. Do naszych czasów w modzie pozostały dwie jej odmiany. Zwykła mucha to idealna ozdoba dla mężczyzn chcących oryginalnie podkreślić swoją osobowość i w elegancki sposób wyróżnić się z tłumu.
Najlepiej zacząć najpierw od zwykłego węzła, jeżeli dotąd nie nosiłeś muszki albo używałeś wcześniej zawiązanej (gotowej). W obu przypadkach ogromnie ważne jest, abyś nie wykręcał materiału w trakcie wiązania – w przeciwnym razie nigdy nie wyjdzie ładna „talia” i gładkie „skrzydełka”.
Zwykła muszka jest łatwa do zawiązania i idealnie nadaje się do noszenia na co dzień w intensywnych kolorach, a także na służbowe i prywatne okazje.
- Najpierw wyrównać długość obu końców wstążki.
- Lewy koniec wstążki zagiąć z przodu w pętelkę, tak aby koniuszek był skierowany w prawą stronę (tak powstanie prawe skrzydełko muszki)
- Teraz chwycić drugi koniec wstążki i przełożyć go w środku nad prawym skrzydełkiem do góry.
- Ten sam koniec wstążki wetknąć od góry do pętli i pociągnąć go do dołu.
- Aby uformować lewe skrzydełko muszki, wkładamy koniec wstążki do pętelki i lekko przekręcamy koniuszek wstążki do tyłu. Skrzydełko przekładamy od przodu przez pętle połowy węzła.
- Ściągamy kokardkę i ładnie rozprostowujemy oba jej skrzydełka. Węzeł nie powinien być tak mocno zaciśnięty jak w wersji klasycznej.